لباس زیر یکی از پایه‌های پوشاک است که برای پوشاندن زیر لباس مورد استفاده قرار می‌گیرد. تاریخچه لباس زیر به قدمت‌های بسیاری برمی‌گردد و در گذشته بافتنی از جنس پنبه و یا حریر بوده است. از آنجا که لباس زیر برای مخفی کردن بخش‌هایی از بدن استفاده می‌شود، در ادوار گذشته به عنوان نشانه تحت اللفظیت و تحت فرهنگی نیز به کار رفته است.
در دوران باستان، اغلب افرادی که به طور مشخصی در برخی کشورها زنان بودند، لباس زیر می‌پوشیدند. در دوره رنسانس اروپا، لباس زیر در طراحی‌های پیچیده‌تری ساخته شد. در قرن هجدهم، لباس زیر برای زنان شامل کرینولین (ساق دامن) شد که برای بالا بردن دامن استفاده می‌شد.
در قرن نوزدهم، لباس زیر برای مردان و زنان جایگاه خاصی در پوشش روزمره گرفت. در قرن بیستم، موادی مانند نایلون و لیکرا برای تولید لباس زیر استفاده شدند و تحولات در طراحی لباس زیر در دهه‌های بعدی نیز ادامه یافت.
امروزه، لباس زیر در انواع مختلفی از جمله شلوارک، بی‌سیم، تن‌پوش و … در دسترس است و می‌تواند به عنوان یکی از پایه‌های پوشاک مدرن در نظر گرفته شود.
لباس زیر به عنوان یکی از اقلام ضروری برای پوشاندن زیر پوشش بدن استفاده می‌شود و در برخی موارد، می‌تواند به عنوان یک پوشش داخلی تنها استفاده شود.
تکنولوژی‌های جدید در تولید لباس زیر مورد استفاده قرار می‌گیرند تا بتوانند بهترین راحتی و انعطاف‌پذیری را برای کاربران خود فراهم کنند.
از آن به عنوان یک عنصر جنسیتی هم استفاده می‌شود و برخی از طرح‌های آن برای تاکید بر جذابیت و جنسیت کاربران طراحی شده‌اند.
در کل، لباس زیر به عنوان یکی از اجزای مهم پوشش بدن در تمام دوران‌ها و در تمام نقاط جهان استفاده شده است و به عنوان یک پوشاک ضروری و جزئی از فرهنگ‌های مختلف قابل توجه است.
